کد مطلب:152436 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:190
شفاعت امام حسین پاداش زیارت
مرحوم سید بن طاووس قدس سره از محمد بن داود نقل كرده اند كه می گفت:
همسایه ای داشتم كه معروف به «علی بن محمد» بود. ایشان برایم گفت كه من از ایام جوانی، هر ماه به زیارت حضرت امام حسین علیه السلام می رفتم تا اینكه سن من بالا رفت و نیروی جسمم ضعیف شد و چند وقتی زیارت كربلا را ترك كردم. پس از مدتی به قصد زیارت كربلا، پیاده حركت كردم. پس از چند روز به كربلا رسیدم و به زیارت حضرت امام حسین علیه السلام نائل شدم. سلام دادم و دو ركعت نماز بجا آوردم و
بعد از زیارت و نماز، از فرط خستگی راه، كنار حرم خوابم برد!
در عالم خواب دیدم كه به خدمت آقای خودم، حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام مشرف شده ام. حضرت رویشان را به بنده كردند و فرمودند: «ای علی، چرا به من جفا كردی با اینكه نسبت به من خوبی و نیكی می كردی؟!».
عرض كردم: ای آقای من، بدنم ضعیف شده است و توانایی خود را از دست داده ام و توان آمدن ندارم. اكنون نیز چون فهمیده ام كه آخر عمر من است، با آن حالی كه داشتم، این چند روز راه را به عشق شما به زیارت آمدم. من روایتی از شما شنیده ام و دوست داشتم كه آن را از خود شما بشنوم!
حضرت فرمودند: آن روایت را بگو! گفتم: چنین نقل شده است كه فرموده اید: من زارنی فی حیوته، زرته بعد وفاته! هر كه مرا در حال حیاتش زیارت كند و به زیارت من نائل گردد، من هم بعد از وفاتش او را زیارت می كنم و به زیارت او می آیم.
حضرت فرمودند: بله، من گفته ام! حتی اگر او را (زیارت كننده ام را) در آتش ببینم، نجاتش خواهم داد. [1] .
همسایه ای داشتم كه معروف به «علی بن محمد» بود. ایشان برایم گفت كه من از ایام جوانی، هر ماه به زیارت حضرت امام حسین علیه السلام می رفتم تا اینكه سن من بالا رفت و نیروی جسمم ضعیف شد و چند وقتی زیارت كربلا را ترك كردم. پس از مدتی به قصد زیارت كربلا، پیاده حركت كردم. پس از چند روز به كربلا رسیدم و به زیارت حضرت امام حسین علیه السلام نائل شدم. سلام دادم و دو ركعت نماز بجا آوردم و
بعد از زیارت و نماز، از فرط خستگی راه، كنار حرم خوابم برد!
در عالم خواب دیدم كه به خدمت آقای خودم، حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام مشرف شده ام. حضرت رویشان را به بنده كردند و فرمودند: «ای علی، چرا به من جفا كردی با اینكه نسبت به من خوبی و نیكی می كردی؟!».
عرض كردم: ای آقای من، بدنم ضعیف شده است و توانایی خود را از دست داده ام و توان آمدن ندارم. اكنون نیز چون فهمیده ام كه آخر عمر من است، با آن حالی كه داشتم، این چند روز راه را به عشق شما به زیارت آمدم. من روایتی از شما شنیده ام و دوست داشتم كه آن را از خود شما بشنوم!
حضرت فرمودند: آن روایت را بگو! گفتم: چنین نقل شده است كه فرموده اید: من زارنی فی حیوته، زرته بعد وفاته! هر كه مرا در حال حیاتش زیارت كند و به زیارت من نائل گردد، من هم بعد از وفاتش او را زیارت می كنم و به زیارت او می آیم.
حضرت فرمودند: بله، من گفته ام! حتی اگر او را (زیارت كننده ام را) در آتش ببینم، نجاتش خواهم داد. [1] .
[1] كرامات الحسينية ج 2، ص 140، به نقل از زندگاني عشق ص 185 - ترجمه ي دارالسلام محدث نوري، ج 2، ص 153 به نقل از دروع الواقيه مرحوم سيد بن طاووس.